Shahryar
Seyed Mohammad Hossein Behjat Tabrizi ( Shahryar ), geboren op 21 maart 1904 nabij Tabriz, bekend onder de bijnaam Shahryar (Shahryār) (en daarvoor Behjat), was een Iraanse dichter en componist van gedichten in Turks Azeri en Farsi.
Shahryār verhuisde na het afronden van de middelbare school in Tabriz naar Teheran, waar hij zijn studie voortzette aan de Dārolfonun-school en later aan de universiteit in de medische faculteit. Ongeveer een half jaar voor zijn promotie gaf hij door een teleurstelling in de liefde, een pessimistische kijk op het leven en andere gebeurtenissen zijn studie op.
De Universiteit van Tabriz beschouwde Shahryār als een van de belangrijkste exponenten van poëzie en literatuur in het land en de Faculteit Literatuur en Menswetenschappen kende hem het doctoraat van verdienste toe. Shahryār componeerde meer dan 27 verzen in het Perzisch en bijna 3 in het Azerbeidzjaans Turks.
Zijn belangrijkste werk is de collectie “Heydar Bābāie Salam'(Salam be Heydar Baba) beschouwd als een van de meesterwerken van de Azerbeidzjaanse Turkse literatuur, een werk dat voorkomt onder moderne gedichten en dat is vertaald in meer dan 80 huidige talen.
Shahryar was ook een meester in het componeren van verschillende genres van Perzische poëzie zoals Qasida, il masnavi, il ghazal, il wat',il roba'i en "nimāii poëzie" (in de stijl van Nimā Yushij). Maar meer dan in andere genres stond hij bekend om de ghazal en onder de bekendste kunnen we noemen "Ali ey hamāye rahmat”(O Ali, vogel van gelukzaligheid) en “Āmadi jānam be ghorbānat' (Je bent gekomen, mijn leven is aan jou gewijd).
Shahryār's faam reikte tot buiten de grenzen van Iran en tegenwoordig is hij een bekende persoonlijkheid in de meeste landen van de wereld, zozeer zelfs dat naast Iran, in de Kaukasische republieken en in Centraal-Azië, straten, uitgaansgelegenheden, parken en andere openbare plaatsen dragen zijn naam.
Het internationale studiecentrum van professor Shahryār is gevestigd in de stad Hashtarud en tot nu toe zijn er tal van binnenlandse en internationale conferenties gehouden ter nagedachtenis aan hem en zijn werken zijn het onderwerp geweest van studie en analyse aan universiteiten in binnen- en buitenland.
In de televisieserie "Shahryār" zijn aspecten van het leven van deze dichter op het scherm overgebracht. Hij stierf in Tabriz op 18 september 1988 en werd volgens zijn testament begraven in het mausoleum van dichters van deze stad.
In de Iraanse officiële kalender werd de datum van zijn overlijden "Perzische poëzie- en literatuurdag" genoemd.