Traditionele methoden om de Dotar te maken en te spelen

Traditionele methoden om de Dotar te maken en te spelen

Ingevoegd in 2019 in de UNESCO-lijst van immaterieel cultureel erfgoed van de mensheid

Traditionele methoden voor het maken en bespelen van de Dotar definiëren een van de belangrijkste sociale en culturele componenten van volksmuziek onder verschillende Iraanse etnische groepen en gemeenschappen. De bouwers van dit instrument zijn de ambachtslieden, meestal mannelijke boeren en vrouwelijke spelers. De Dotār is een volksmuziekinstrument met een peervormige strijkstok van moerbeihout, een hals van abrikozen- of walnotenhout en twee snaren. Aangenomen wordt dat de ene snaar mannelijk is en als akkoord fungeert, terwijl de andere vrouwelijk is en de hoofdmelodie speelt. Het instrument wordt bespeeld bij belangrijke sociale en culturele gelegenheden zoals bruiloften, feesten, feesten en rituele ceremonies. De afgelopen jaren is dit instrument bij verschillende gelegenheden zoals nationale en internationale festivals gepresenteerd. De muzikanten vertellen tijdens het spelen epische, historische, lyrische en gnostische verhalen die de kern vormen van hun etnische geschiedenis, trots en identiteit. De traditionele kunst met betrekking tot de reproductie van de Dotār wordt informeel overgedragen via de meester-leerlingmethode, die de geschiedenis en achtergrond van de kunstenaars weerspiegelt. Een hulpmiddel dat vreedzaam samenleven, wederzijds respect en begrip bevordert, zowel tussen verschillende gemeenschappen als met buurlanden.

 

ZIE OOK
aandeel